දොඩමළු මගෙ හිත....
Iඉහින් කණින් දහඩිය පෙරාගෙන දහසකුත් දෙනා දුවන බොරැල්ල හන්දිය කියන්නෙ කොයි මොහොතක බැලුවත් ජනාකීර්ණ තැනක්..... ඉර බෝලෙ ගිණියම්වෙලා පහලට කඩා වැටිලා වගේ,පුදුම රස්නයක් දැනෙන්නෙ ..මගෙ හිත මටම කියනවා...කියනවා විතරයැ ඒ රස්නෙට පිච්චෙනවා..කුඩයක් තිබුනත් අකීකරු ඉර ,ඒවා තඹේකට මායිම් නොකළ ගානයි. හප්පේ ඉතිං ඉරට බනින්ටත් හොඳ නෑනෙ... මොකද ලෝකෙ පවතින්නේ මවගේ කිරි වලින් සහ හිරුගේ රැස් වලින් කියල කියල තියනවනේ... කොහේ යතත් මගෙ තනියට මගෙ අත් බෑග් එකේ උන්නු වතුර බෝතලෙත් හිස්වෙලා.. එකපාරටම මගෙ හිතට ආව අදහස ක්‍රියාත්මක කරන්න ආයෙ දෙවරක් හිතුවෙ නෑ...හ් ළඟම තිබුන බාර් එකට ඇතුළු වුනා මන් හරිම වේගෙන්...බාර් එක කිව්වෙ ජූස්බාර් එකට... ඉස්සර වගෙ නෙවෙයි ....පලතුරු කඩයක් තියේනම් එතනම ජූස් බාර් එකක් වරදින්නෙ කලාතුරකින්.... මේකත් එහෙම එකක් තමයි.. එක අතකට ඒකත් එක අරපිරිමැස්ම පාඩමක් වගෙ තමයි.. ඇවකාඩො එකක් ඇනවුම් කරල වටපිට ඇස් කරකද්දි ඇහැට හසුවුනේ ඇහැට හරිම සනීපයක් ගෙනාව වර්ණ සංකලනයක් ඇති පින්තුරයක්.......... හ්හ්හ්ම්ම්ම් හරිම සනීපයක්..... නිල්ම නිල්පාට ආකහේ ගෑවෙන නිල් පාට මහ මුහුද... සුදුපෙණ පිඩු පෙරටු කරන් ව